Ружовая стужка на ўсходзе,
Як сцяг пераможнага дня;
І марыць аб светлым прыходзе
Пярэдадня змрок, цішыня.
Халодныя, светлыя росы;
Спакой, нерухомасць і сон;
Траве ўжо здаюцца пракосы
І косаў сярэбраны звон.
У імшарах, балотах, лагчыне
Бялявы, празрысты туман;
А неба — глыбока і сіне,
А неба — бязмежны дыван.
І лес у чаканні бязмоўным
Зялёнай жывою сцяной
Стаіць, маліцвеннасці поўны,
Ўрачыста, як на мшы святой.
Зацвіркала першая птушка,
І ветрык павеяў свяжэй.
Ружова-ядвабная стужка
Палае ярчэй і ярчэй.
1923