Нібы вялізны чорны птах,
Заслала хмара зорны шлях;
Ды не пасвежала прырода.
Не пала ў полі прахалода.
Ў паветры мляўка пасля спёкі,
І душна, і трывожна ноч...
Вось хтось магутны ўзняў павекі —
І свет мільгнуў агніста з воч.
Ўрачыста-грозным, гулкім смехам
Загрукатаў пярун ў адказ,
І загукала згодна рэха,
Грымотны зразумеўшы сказ...
І змоўкла ўсё, на час знямела,
Прыціхла ноч і жджэ нясмела...
Ша! хтось застукацеў аб дах,
Нібы ў бяссіллі чорны птах.
1922