Все поют и поют вдалеке...
Ал. Блок
Нікне ў імгле старана...
Пільна сачу праз туман...
Нечая песня чутна,
Нечы зыбаецца стан...
Лёс даручыў палашу,
Моўчкі, даўно сцерагу...
Песня трывожыць душу,
Слоў зразумець не магу...
Існасць не ўнятна праяў:
Загадкай дрэмле разлог,
Тайнасці лёс захаваў,
Далі сцяною аблёг...
Буры пара б нагадаць
Шэрасць дакучлівых хмар.
Сэрца прыстала жадаць,
Гасне паволі пажар.
Сны на павеках маіх:
Згіну без сіл, небарак...
Толькі вось спеў не заціх —
Словаў не ўцямлю ніяк.
1922