Нявесты вусны шчыльна сцяты.
Не пасміхнецца жаніху.
Але не лічыць сэрца страты
І верыць даўняму шляху.
Апошні тэрмін ўжо на сходзе,
І час здзяйснення настае,
Гадзіна вешчая надходзе,
І вось для верных знак яе.
Праз ноч жаніх мячом пазвоне —
Хвалёна будзь святое Ймя! —
І ўчуўшы тупат ад пагоні
Здалёк за рэчкамі дзвюма.
А ўсход ружова-светлы будзе,
Скудлачыць вецер пасмы хмар,
Калі пры звонаў перагудзе
Нявесты праяснее твар.
1926