Вось і паў ужо змрок,
Ды заціх дзённы рух,
А агонь у аблоках
Дагарэў і патух.
На лістох, на траве
Заблішчэла раса,
І ўзышла, і жыве
Ў небе зораў краса.
Ціха ночка брыдзе —
Поўна чараў і сноў;
Смех чутны ў грамадзе,
Што вяртае з палёў.
Пасля працы цяжкой,
Дзень правёўшы ў касьбе,
Песняй сумнай такой
Нехта цешыць сябе.
І плыве яна ў даль
Над разлогам палёў,
Чуцен гора ў ёй жаль
І надзея без слоў.
А ў адказ на яе
То цішэй, то мацней
Пяе песні свае
У гаі салавей.
Іх пачуеш і ўраз
Дзіўны сум агарне,
І згадаеш ў той час
Аб сваёй ты вясне.
1921