Беларусь... Задуменны твой голас,
Нескароны, як слова Купалы,
Ты глыбокая думкай, бы Колас...
Мудрасць з даўніх часін увабрала.
Ты спазнала і сейбіта шчасце
І прайшла праз нягоды суровыя...
Сэрцам шчырым хачу перакласці
Твае песні на родную мову.
Ты, далёкая, стала мне блізкай:
Я з праспектаў крутых Ерэвана
Чую гордыя крокі па Мінску
Сына велічных гор — Мяснікяна.
Як шугала свінцом завіруха
І мы гналі чужынцаў паганых,
Шмат палегла сыноў... Стала пухам
Беларусі зямля і армянам.
Беларусь... Над табою сузор’і
Чысцінёю сягоння мільгаюць...
І ка мне твае песні праз горы
З гулкіх пушчаў, бароў прылятаюць.