Я з дзяцінства запомніў,
Што край мой часінаю весняй
Шмат стагоддзяў адорвалі
Лебядзіныя
Шчырыя песні.
Час няўмольны не сцёр
Спевакоў непадкупную славу,
Бо хто песні іх чуў,
Стаў заручаны з добраю справай.
Ў парку лебедзь-шыпун
Да мяне незнарок падплывае, -
Тую даўнюю казку
Я з няўтоеным смуткам згадаю.
...Колькі б год ні прайшло,
Толькі б лебедзяў крылы трымалі,
Птушкі роднай зямлі,
Родных гнёздаў сваіх не міналі,
І куды б ні загнаў іх
Стракаты загадкавы вырай, -
На знаёмых азёрах
Спявалі узнёсла і шчыра.
Іх чароды
Заўсёды
У нялёгкі збіраліся шлях,
Ледзь затрубіць вясна,
Ручаі зазвіняць у палях.
Ды аднойчы ў дарозе
Сустрэліся ім халады.
Як далей веславаць!
Як пазбавіцца гора-бяды!
Днём і ноччу праз вецер
Яны апантана ляцелі,
Бо да роднай зямлі
Хоць крылом дакрануцца хацелі.
Толькі сцюжа даймала
І стыла гарачая кроў.
Птушкі ўпарта ляцелі
Скрозь цемру калючых снягоў.
Ды ў вачах, як прамень,
Трапятала надзея жывая -
Даляцяць,
Давяслуюць усё ж
Да жаданага краю.
- Хопіць!..
Хопіць з мяне! -
Хтосьці крыкнуў. -
Як вытрымаць сэрцу!..
І пакінулі лебедзі
Лютай пустэльні
Зняверцу.
- Хопіць! -
Крыкнуў другі. -
Не магу!..
Не пад сілу мне далеч!..
І стамлёныя лебедзі
Прэч
Палахліўца прагналі.
- Хопіць!..
Там, на зямлі,
Нас аплачуць, напэўна,
Хаўтуры!..
І пакінулі лебедзі
Здрадніка
Белай віхуры.
Чарада зразумела:
Хто долу нырнуў -
Не ўваскрэсне.
І ўсе сілы сабрала
Для смелай і сонечнай песні.
Пра радзіму спявалі,
Пра любыя тоні
І краскі,
Пра свой край,
Прыгажэйшы
За самыя дзіўныя казкі.
Тая песня ў палёце
Вяртала адвагу
І сілы,
Сагравала ім кроў
І наструньвала лёгкія крылы.
Зноў над безданню птушкі,
Крыло да крыла,
Паплылі
І нарэшце абрысы убачылі
Роднай зямлі.
Там буяла вясна,
Там бялела чаромхаю далеч.
Прывітальнаю песняю
Лебедзі
Край услаўлялі.
Як ніколі, натхнёна
Спявалі яны над зямлёю!..
Болей лебедзі свет
Не парадуюць песняй такою,
Бо як толькі крануліся
Хвалі блакітнай,
Вясёлай,
Назаўсёды згубілі
Празрысты свой сонечны голас.
Птушкі з песняю людзям
Любоў да зямлі аддалі.
З той пары
Нам не ведаць зямлі
Лепш радзімай зямлі.