Зноў прыйшла, прыйшла ты
Да сялянскай хаты,
На прастор шырокі радасных Дуброў -
Ты сягоння будзеш
Ў маладыя грудзі
Уліваць жаданні і юнацтва кроў.
Хай цвіце Айчына
На прасторах сініх,
Дзе агнём палае прозалаць-зара -
Ты ужо красуеш
І жыццё чаруеш,
Ўжо лясоў кашулі ў зелені гараць.
Ты прыйшла, і ў нівах
Радасна-шумлівых
Твая радасць-кветка б'е агнём крыніц,
Толькі я прыволля
Не сустрэў на полі,
Не адчуў кахання сваіх родных ніў.
І цяпер пад сонцам
Хочацца бясконца
Абдымаць рукамі гэту даль і шыр,
Каб агнём паэта
Перад новым светам
Ўсё сказаць і шчыра, што я перажыў!..
Зноў прыйшла, прыйшла ты
Да сялянскай хаты,
На прастор шырокі радасных дуброў.
Вось затым сягоння
Рвуся я на гоні,
Вось затым сягоння так шумуе кроў!..
1926