Годзе мудраваць: дачка хлусні —
канчатковай ісціны бясспрэчнасць.
Праўду знаюць толькі камяні.
Ім аб ёй напамінае Вечнасць.
Мозг у чалавека не такі:
згустак болю — кожная ў ім жылка.
О, пранесеная праз вякі
прыкрая і шкодная памылка.
Розум! Ён жа першы б’е ў званы:
адкрыццё зрабіў. А гэта значыць —
цудаў стала менш. Але ж яны
побач з ім! Ды розум іх не бачыць.
Ён жа ў час няўпэўненасці іх
выдумляе сам у паняверцы —
без душы і без удзелу тых
сіл, што Нехта ўклаў у нашы сэрцы.