Не выдумляй, што для цябе я не памру —
што ў сэрцы буду жыць тваім бясконца:
жывы ў жыцця бясхмарную пару
пагляд свой цягне ўверх — туды, дзе сонца,
а не туды, дзе бездань цемры, дзе
ляжаць я буду ў цеснай дамавіне.
Але ў вялікім смутку ці ў бядзе,
калі апошні друг цябе пакіне;
калі адчай жыцця нам голаў долу гне
і цісне ўніз нясцерпных крыўд навала —
успомніш ты аднойчы пра мяне,
якога ты сама не ўратавала...