У проціборстве сіл дабра і зла
тупы інстынкт цярплівасці жывёльнай
не спрацаваў — душа перамагла,
і суджана ёй стаць, як птушцы, вольнай.
Адрынула бязлітасны дыктат.
Ляціць і не баіцца Боскай кары:
хай жорсткі лёс, яе адвечны кат,
шкадуе аб упушчанай ахвяры!..
Уцеклых не ў выратавальны сон,
а ў Вечнасць, у якой свае законы,
іх возьме Ноч пад зорны парасон
і зберажэ ад глуму іх імёны.