Палонка гэта вока цмока
Які прачнуўся сярод зімы
І цяпер углядаецца ў неба
Чакаючы моманту каб вырвацца
Са снежных абдымкаў Зімы
Палонка баіцца марозу
Не ведаючы што такое цяпло
І ноччу калі ў палонцы
Купаюцца маладзік і зоркі
Палонка ўяўляе сябе небам
Якое трапіла ў палон
І я прыходзячы да палонкі
Палохаю яе
Апускаючы вядро ў яе сцюдзёнасць
І бяру я вядро з вадой
І нясу дахаты
І стаіць поўнае вядро ў сенцах
Як палонка сярод зімы
Што як вадзяное сонца
Асвятляючы наваколле
Прыцягвае да сябе