Наступным ранкам маці вярнулася з рынку і, выкладваючы з сумкі на кухонны стол прадукты, сказала сыну:
— Вясна позняя, і ўся зеляніна такая дарагая — не падступіцца. Першыя агуркі — проста жах! Толькі парачку і ўзяла.
Рома з усіх бакоў абгледзеў агуркі, на адным скалупнуў бугарок з чорным шыпам.
— Мам! Як ты даведалася, што яны дарагія?
— Бо многа грошай заплаціла.
— А хто іх робіць дарагімі?
— Той, хто прадае.
— Чаму?
— Таму, што мала.
Рома запярэчыў маме:
— Учора ты казала, што ў магазін прывезлі шмат футравых паліто. І таксама скардзілася, што дарагія.
— Адчапіся! — сказала маці.— Некалі мне з табой разважаць. Вырасцеш — зразумееш, што дорага, а што танна.
Рома ўздыхнуў. Заўсёды адно і тое ж: «Вырасцеш, вырасцеш...»
1972