Рома заўсёды прасіў бацьку і маці браць яго з сабой, калі яны збіраліся ісці ў які-небудзь магазін. Спачатку ён толькі назіраў за тым, што там робіцца. Але аднойчы...
Гэта была хвалюючая падзея. Яны з бацькам ішлі па вуліцы і за шклом у вітрыне дзіцячага магазіна ўбачылі чорны пісталет. Мара — не пісталет! Адзін-адзінюткі раз ён бачыў такі пісталет у незнаёмага хлопчыка.
— Тата! Татачка! — толькі і змог вымавіць Рома.
Бацька добра разумеў настрой сына. Ён адлічыў грошы і сказаў сыну:
— Сам купі! А я тут пачакаю.
Самым шчаслівым хлапчуком на ўсім белым свеце выбег Рома з магазіна. Падбег да таты.
— Вось! І яшчэ пакецік з зарадамі...
Бацька ўважліва агледзеў пісталет. Потым падняў угору і націснуў на спуск. Хлопчыку здалося, што пачуўся аглушальны стрэл, а з ствала вырваўся струмень полымя.
1972