Дзяўчынцы каля трох год. Яна заўсёды бавіцца ў двары з сваім аднагодкам, хлопчыкам з суседняй кватэры.
Калі з работы вяртаецца бацька хлопчыка, дзеці радасна бягуць яму насустрач. Бацька падхоплівае малога на рукі і высока падкідвае ўгору. Шчаслівы хлопчык залівіста смяецца.
Дзяўчынка стаіць побач і з затоенай надзеяй чакае, што і яе гэтак падхопяць і пачнуць падкідваць...
Так яна чакае і дзень і другі. Але дарма. Яе не заўважаюць. І аднойчы, калі моцныя бацькоўскія рукі апусцілі сына на зямлю, дзяўчынка падымае свае ручаняткі ўгору і просіць:
— Дзядзя-тата, і мяне на-а!
1977