— Мама, крэслы спяць?
— Спяць, сынок, спяць. І ты спі!
— Кладуцца на спіну?
— На спіну, сыночак, на спіну.
— Ім так лепш спаць?
— Лепш. І ты засынай!
— А потым паварочваюцца на бок?
— Паварочваюцца.
— У сне? Як і я?
— Як і ты. У сне.
І сталы таксама кладуцца спаць?
— Усе кладуцца.
— А што на стале, падае?
— Не, побач кладзецца, спіць.
— А лямпа, што вісіць, як засынае? Як выключыш, так і засынае.
Малы туліць да сябе самазвал і, уздыхнуўшы, адказвае:
— Мы спім.
1977