Сёння па яго просьбе маці дала з сабою ў два разы больш хворасту. Але прадаваць яго не давялося. Вітусь-Мітусь так штурхануў Рому ў двары школы, што ён упаў на свой партфель. Нераструшчаныя хварасцінкі пасля першага ўрока забрала Таня. Не паспеў разгарнуць мяшэчак, яна пералічыла і сказала:
— Дзесяць капеек. Атрымай!
— Я так не хачу,— запярэчыў Рома.
— А як? — хрумстаючы хворастам, здзівілася Таня.
— Ты спытай: «Колькі каштуе?»
— Я ведаю, колькі каштуе.
— Я не хачу па капейцы.
— Што ты — спекулянт? — усклікнула Таня.
— Чаму спекулянт? — пакрыўдзіўся Рома.— Мне іх мама напякла.
— Усё роўна ты скнара!
Рома разгубіўся. Ніякі ён не скнара. Не цярпелася праверыць, ці можна змяніць ранейшую цану. І акрамя таго, зусім не цікава так прадаваць. Забрала ўсё адразу, дала адну манетку...
1972