У школу для Ромы маці ў пергаментны мяшэчак наклала мудрагеліста пакручанага, салодкага, падсмажанага ў масле, храбусткога печыва, ад якога так смачна пахла. Маці сказала, што яно называецца хворастам.
На перапынку ў класе Рома выцягнуў мяшэчак з партфеля. Таня, якая сядзела ззаду, адразу пацягнула носам паветра і нахілілася да Ромы.
— Дай пакаштаваць!
— Купі! — сарвалася з языка ў Ромы.
— А што табе даць? — зусім не здзівілася Таня. Аказваецца, нават мамчын хвораст можна прадаць! І ён сам назначае цану! Вось дзіва!..
— Па капейцы.
— Дзевачкі! — крыкнула Таня.— Ромка хвораст прадае. Умомант яго акружыла дзятва і раскупіла ўсе хварасцінкі. У прадаўца апынулася жменя манетак.
«А калі б я сказаў — дзве капейкі,— разважаў хлопчык,— узялі б ці не? А пяць?»
Але Рома не смуткаваў. Капейкі яму больш за ўсё падабаліся. Шкада, так хутка скончыўся яго гандаль.
1972