Па дарозе ля бяроз
Янка ў вёску цэглу вёз.
— Но, пайшоў хутчэй, Каштан!
Конь паўзе,
як таракан.
Як мінуў сяло, масток —
З воза злазь цяпер,
браток,—
Конь не цягне ані-ні,
Хоць ты сам яго цягні.
— Вось кіёк вазьму ў руку,
Дык «пагладжу» па баку!
Навакола паглядзеў —
Ды кійка няма нідзе,
Сціснуў Янка кулакі:
— Каб цябе, Каштан, ваўкі!..
Кляў каня з апошніх слоў.
Да бярозкі падышоў,
Секануў яе з пянька —
І не ўздрыгнула рука.
Кій бярозавы схапіў,
Па баку каня ўлупіў.
Конь угнуўся,
аж дрыжыць...
А каго тут трэба біць?