Выйшла мілая ў гарод,
Бачу мілую праз плот.
Усміхаюся ўвесь час,
А яна мне — хоць бы раз.
Выйшла мілая ў садок,
Я зрабіў да мілай крок.
Эх!.. Зажмурыўся, абняў
Ды хутчэй пацалаваў.
Шчокі ў мілае — што жар...
Захінуў хутчэй свой твар...
Ды злаваць не стала, не,
Прытулілася ка мне.
Усміхнулася яна,
Як чароўная вясна.
Ясна ўсё тут, што любоў
Не бывае без садоў.