Пабудавалі новы дом,
Высокі, аж да неба,
Як цацка гожая кругом,
Здаецца, ўсё як трэба.
І атрымалі жыхары
На днях сабе кватэры:
Шаўцы, краўцы і дактары
І два пенсіянеры.
Вось «замачыць» рашылі дом,
Здаўна вядзецца гэтак,
Каб шчасце ззяла ў ім святлом,
Жанкі раджалі дзетак.
А на гулянку ад жыльцоў
Прараба запрасілі
І лепшых некалькі майстроў —
Яны ж нам дом рабілі.
Паселі важна ўкруг сталоў
Мужчыны і кабеты,
Нясецца пах ад пірагоў
І ад каўбас, катлетаў.
Прараб, падняўшы шклянку ўверх,
Прамовіў: — Дарагія,
Вам дом зрабілі не на смех,
О, рукі залатыя.
Акардэон іграў, труба.
Давалі госці духу.
Ды раптам штось прарабу: бах
Па носе і па вуху.
Спачатку ўзняўся лямант, крык.
На столь як паглядзелі,
Вядома стала: падаў тынк,
І ўсё тут зразумелі.