Вядома, што вол паесць трохі і ляжа, а конь есць-есць і ніколі не пад’есць. А чаму гэта так? Таму што калісьці хадзілі па свеце вандроўнікі-чараўнікі, і трэба было аднаму такому падарожнаму перайсці цераз раку. Спачатку ён папрасіў каня:
— Перавязі мяне.
А конь кажа:
— Я яшчэ не пад’еў.
Тады падарожны — да вала:
— Перавязі мяне, воліку, цераз ваду.
Волік:
— Сядай, зараз перавязу.
Сеў падарожны на вала, і той перавёз яго на другі бок. Вось за тое вол хутка пад’есць і адпачывае, а конь есць дзень і ноч і не можа наесціся.