Не сто, не дзвесце, можа, тысячу гадоў назад на Замкавай гары жыў вядомы і багаты князь Дзвін.
Была ў князя жонка Друя. Многа гадоў пражылі яны ў згодзе.
Канчаўся знакаміты род Дзвінаў.
І вось у Друі нарадзілася дачка Дрыва.
Калі вырасла яна, пайшла чутка, што няма на зямлі другой такой прыгажуні. Не адзін князь хацеў узяць Дрыву за жонку. Але не было ў князёў столькі багацця. І толькі тры князі — пскоўскі Сноў, лукомльскі Снуд і полацкі Брас — маглі сапернічаць з Дзвінам.
Але яны не падабаліся Дрыве.
— Толькі самы харобры стане маім мужам,— сказала Дрыва.
Сноў і Снуд вырашылі, што Дрыве падабаецца Брас. Яны задумалі забіць Браса.
Доўга чакалі такога моманту. І вось аднойчы ім стала вядома, што цёмнай ноччу Брас павінен ісці ў замак Дзвіна. Князі падпільнавалі Браса і забілі яго.
Цяпер нехта з іх можа стаць абраннікам прыгажуні. Сапернікі пачалі біцца.
Снуд перамог і забіў Снова, але і сам памёр ад ран. Раніцой іх знайшлі пад гарою. Тым часам людзі даведаліся, што Снуд і Сноў забілі не Браса, а яго слугу Беранса.
Брас усё зразумеў і пайшоў у замак да Дзвіна.
— Калі не аддасі мне Дрыву,— сказаў ён старому Дзвіну,— я вазьму яе сам.
Пачула гэта Дрыва і кінулася ў Дрывяты.
Смерць дачкі не перажыла Друя.
Яна ўтапілася ў Друйцы.
Памёр ад гора стары Дзвін.
Тады забраў Брас замак і стаў кіраваць горадам.
А гораду далі імя Браслаў.