|
I.
| неазначальныя | нехта, нешта | скланяюцца як пытальныя займеньнікі хто, што | некага, нечага некаму, нечаму некім, нечым |
| адмоўныя | ніхто, нішто | нікога, нічога нікому, нічому нікім, нічым |
|
| азначальныя | сам, увесь, кожны, любы, іншы і інш. | скланяюцца як прыметнікі зь цьвёрдай асновай, мяккай ці асновай на г, к, х | кожнага новага аўта кожнаму новаму аўту кожным новым аўта |
II. Скланяюцца:
— як прыметнікі з асновай на г, к, х займеньнікі сам, сама, само, самі;
— як прыметнікі зь цьвёрдай авновай займеньнікі самы, самая, самае, самыя.
III. У беларускай мове ўжываюцца так званыя ўзаемныя займеньнікі: адзін аднаго (для м.р.), адна адну (для ж.р.), адно аднаго (для н.р. і розных радоў). Прыкладам: Юля і Алег пабачылі адно аднаго. Пры скланеньні ўзаемных займеньнікаў зьмяняецца другое слова.
VI. У гутарцы нехарактэрна ўжываньне поўных формаў займеньнікаў: хто-небудзь, хто-колечы і д.п. Звычайна выкарыстоўваюцца скарочаныя формы: Я ня буду садзіцца, бо мо хто старэйшы сядзе. У гэтую дарогу трэба выправіць каго іншага.
V. У адрозьненьне ад рускай, у беларускай мове няма прыстаўнага н у спалучэньні прыназоўнікаў са склонавымі формамі займеньнікаў, якія пачынаюцца з галоснай літары. Калі ласка, параўнайце: па-беларуску — у iх, але па-руску — у них.
|  |